Er zijn plekken waar ik pas, maar nergens helemaal.*
*Behalve misschien op de bank, met een boek in mijn hand en nul sociale verplichtingen in zicht.
Die zin reist al een poos onbewust met me mee. Niet als statement voor op een totebag (die ik niet bezit), maar als kompas. Een soort permanente mentale bivakplek aan de rand van het systeem. Niet middenin, niet erbuiten, maar nét op dat ongemakkelijke randje waar het interessant wordt.
Wat is De Buitenstaander?
De Buitenstaander is geen blog dat je vertelt wat je moet vinden.
Het is geen schreeuw om aandacht, geen pleidooi, geen polarisatie.
Het is een plek voor observaties die tussen de regels leven.
Voor vragen die je misschien liever niet stelt — maar die toch knagen.
Voor het soort inzichten dat ontstaat als je een stap opzij doet en denkt: wacht even… klopt dit wel?
Hier lees je geen meningen in kapitalen, maar ongemakkelijke herkenning. Geen wandelingen door het bos, maar innerlijke dwaaltochten door je hoofd (ik haat wandelen, dus dat scheelt). En ik kijk naar de dingen die anderen misschien liever negeren — meestal omdat ik ze zelf ook liever zou negeren, maar ja: nieuwsgierigheid is een slechte hobby als je rustig wilt leven.
Waarom nu?
Omdat we in een tijd leven waarin alles snel moet.
Snelle standpunten. Snelle analyses. Snelle oordelen.
Maar ik geloof dat de belangrijkste dingen juist ontstaan in het trage, het schurende, het niet-weten.
Daar waar je jezelf tegenkomt. Of de ander.
En ja, dat is vaak ongemakkelijk. En precies daarom interessant.
En omdat we leven in een tijd waarin iedereen óf zeker weet dat hij gelijk heeft, óf zeker weet dat jij ongelijk hebt.
We willen duidelijkheid, kant en klare meningen en iemand om boos op te zijn. Of op z’n minst een goede hashtag.
Maar wat als je het even niet weet?
Wat als je bij het scrollen denkt: wat gebeurt hier eigenlijk, en waarom voel ik me hier zo raar bij?
Wat als je, net als ik, in het grijze gebied woont waar nuance, twijfel en ongevraagd bewustzijn samen een nogal chaotisch huishouden vormen?
Wat kun je verwachten?
Binnenwereld — Geen feelgood-coachpraat, maar eerlijke observaties over zelfkennis, overlevingsstrategieën en waarom het soms makkelijker is om te doen alsof je verlicht bent dan toe te geven dat je gewoon moe bent.
Buitenwereld — Reflecties op wat er speelt in samenleving, technologie, taal en tijdsgeest. Geen nieuwsduiding, wél patronen, verschuivingen en de vraag: wat zegt dit over ons?
Tussen de regels — Over dat wat níet gezegd wordt. De stilte in gesprekken. Het zuchten achter een ‘prima’. De WhatsApp-emoji die meer zegt dan de woorden ervoor.
De Buitenstaander kijkt… — Films, tv-series, boeken, sprookjes, mythes. Alles waarin ik me kan verliezen en jij je misschien herkent. Niet als recensie, maar als spiegel. Of als excuus om eindelijk dat obscure IJslandse drama te bespreken dat niemand wil kijken.
Tot slot: een uitnodiging
Dit blog is geen routekaart. Het is eerder een reeks observaties vanuit een plek net buiten het midden.
Geen pasklare oplossingen, maar wel eerlijke vragen.
Geen spirituele luchtfietserij, wel droge zelfspot.
Geen concessies aan wat ‘LinkedIn-waardig’ is — want ik geloof dat je het wezenlijke niet in één format vangt.
Er zijn plekken waar ik pas, maar nergens helemaal.
En precies daar ontstaat mijn perspectief.
Welkom in het tussengebied.
Ontdek meer van De Buitenstaander
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.